Ձմեռային ազգագրական փառատոնի օրերին մենք ուսումնասիրում ենք Մշո բարբառը։ Ինձ համար այս բարբառը դժվար է, բայց շատ հետաքրքիր։ Ես հասցրել եմ կարդալ մի քանի առակներ, տեսաֆիլմ եմ պատրաստել և իմացել եմ քերականական մի քանի կանոններ, որ բնորոշ են այս բարբառին։ Ահա դրանցից մի քանիսը՝
- Է-ն ամեն պարագայում հնչում է որպես է. օրինակ՝ էշ, գեշ, գէլ, կուտէ, էծ, կըսէ։
- Մշո բարբառը պատկանում է կը ճյուղի բարբառներին, որոնց ներկա ժամանակը կազմվում է կը մասնիկով. օրինակ՝ կխոսիմ, նշանակում է խոսում եմ, կերգեմ-երգում եմ։
- Եզակի թվով դերանվան հետ բայը դրվում է հոգնակի թվով. օրինակ՝ ես գուզիմք, ես կխոսիմք…։
- Ի-ն անփոփոխ պահպանում է ամեն պարագայում։ Հնչյունափոխության և սղման կանոնը նույնն է գրական լեզվի հետ։
- Ու-ն հնչում է որպես ու. օրինակ՝ ութ, թութ, լուսուն, բութ, կծու, թթու։ Ու-ն բառաբարդման կամ ածանցման դեպքում փոխվում է ը-ի, օրինակ՝ ախտ–ըխտավոր, ունչ–ընչիկ: